Saturday, January 5, 2008

முகமூடி

எனக்குக் கிடைக்கும்
நேரமே கொஞ்சம்
அதிலுன்
தழும்பேறிய கோரமான
முகத்தைக் காட்டாதே
நான்
படிக்கவேண்டிய புத்தகங்கள்
கிழிக்க வேண்டிய கவிதைகள்
ஏராளமிருக்கின்றன
பிரபஞ்சத்தின் பேருண்மைகளை
யோசித்துக் கொண்டிருக்கையில்
உன்னுடைய விகாரமான
கற்பனைகளை நீட்டாதே
போ போய்விடு
இல்லையா
இந்தா முகமூடி
அணிந்து கொண்டு
ஓர் ஓரமாக உட்கார்

(கவிதா சரண் மார்ச் 1993ல் வெளியானது)

9 comments:

  1. //பிரபஞ்சத்தின் பேருண்மைகளை
    யோசித்துக் கொண்டிருக்கையில்
    உன்னுடைய விகாரமான
    கற்பனைகளை நீட்டாதே//

    ஜி ஏதோ எனக்கே சொன்ன மாதிரி இருக்கு.

    முகமூடியை அணிந்துகொள்ளவா?

    ReplyDelete
  2. எல்லோரும் முகமூடியோடதான் இருக்கோமில்லையா?
    நல்ல கவிதை!

    ReplyDelete
  3. Good one. I liked it.

    Regards,

    Ramesh

    ReplyDelete
  4. முகமூடி அணிந்து கொள்ள சொல்வது எதனை - தனிமையா.. நினைவில் கொள்ளும் மறக்க முடியாத கசப்புகளையா ... கண்ணை மூடியவுடன் மனம் போர்த்தி கொள்ளும் கவலை கூட்டங்களையா.. அல்லது.. என்றும் தனியாத கேள்விகளையா..

    ReplyDelete
  5. மிக நல்ல கவிதை.

    ReplyDelete
  6. நன்றி, முத்துக்குமார் & லக்‌ஷ்மண் ராஜா...

    ReplyDelete